felici portal Texhnolyze (2003) [czyt. teknolajz] Gatunek: Cyberpunk, Psychologiczny, Science-Fiction, Surrealistyczny Studio: Madhouse Reżyseria: Hiroshi Hamazaki Czas trwania: 22 odc. po ok. 20m Pierwsze wrażenie: Okładki płyt DVD były całkiem zachęcające. Nie było wielkiego faceta z mieczem, nie było transformersa i nie było roznegliżowanej panny (z mieczem obok robota). A nuż wreszcie coś ciekawego? Zamiast tego co zwykle mamy ponure tła, zcybernetyzowanych ludzi, tajemniczy klimat. To dobrze, niewiele się tego widzi w anime. Opening mnie lekko zaskoczył, chociaż mogłem się tego spodziewać po twórcach Haibane Renmei. Nie słychać głosu japońskiej wokalistki! Słychać za to doskonały kawałek Juno Reactor - Guardian Angel. Obraz zaś nie składa się wyłącznie z pozlepianych fragmentów wszystkich odcinków, jak to zwykle bywa. Nawet jeśli są jakieś fragmenty filmu, to są tak zretuszowane i dodano takie efekty, że nawet po obejrzeniu całości trudno dostrzec sceny z serialu. Opening nie popełnia więc spoilerów. Mimo iż bardzo miło się go ogląda, brakuje mu tego co ma np. opening ArgentoSoma, który nie zawsze zostawał przeze mnie pomijany, po prostu chciałem go oglądać znowu i znowu. Opening Texhnolyze jest bardzo dobry, to jeden z najlepszych jakie widziałem, ale niestety jest troszkę monotonny. Ocena: 8/10 Tło Wydarzeń: Akcja dzieje się w Lux (z łać. "światło"), mieście położonym niewiarygodnie głęboko pod ziemią. "Zejście w dół po tych schodach zajęło mi cztery dni więcej niż przypuszczałem..." Cała gigantyczna jaskinia w której leży miasto jest oświetlana sztucznie przez potężną elektrownię. To, czy panuje tam dzień,czy noc, zależy od naciśnięcia kilku przycisków na panelu kontrolnym. Jedyną przyczyną i celem istnienia Lux jest wydobycie substancji zwanej Raffia, która pozwala na połączenie ciała i maszyny. To dzięki Raffia rozwinęła się cybertechnologia, dzięki niej ludzie potrafią zastępować swoje kończyny (i nie tylko) ich sprawniejszymi, mechanicznymi odpowiednikami, co tutaj nazywane jest "texhnolizą". Większość Raffii jest transportowana pociągiem na powierzchnię. Ale jakiś czas temu z powierzchni przestały docierać jakiekolwiek informacje. Lux niszczeje, starzeje się, cierpi z powodu wojen gangów i rywalizacji głównych sił w mieście. Najważniejsze frakcje to: Organo - Organizacja zarządzająca państwem z polecenia Klasy, składa się ze zjednoczonych, niezależnych od siebie mniejszych organizacji. Klasa - Szlachta, uprzywilejowani bogacze którzy odizolowali się od reszty pogardzanego przez nich społeczeństwa zamykając się w twierdzy na Wzgórzu. Rakan - Najsilniejszy gang na ulicach Lux, młodzi buntownicy poszukujący wolności, chociaż niektórzy z nich należą do gangu z bardziej prozaicznych przyczyn. Unia - Fanatycy przeciwstawiający się texhnolizacji, dokonują samobójczych ataków na Organo narażając tym osoby postronne. Gabe - Wioska leżąca nieopodal Lux, która chce pozostać niezależna. Mieszkańcy Gabe są głęboko uduchowieni, wierzą że raz na pokolenie rodzi się wśród nich prorok, któremu są całkowicie posłuszni. Fabuła jest naprawdę ciekawa, nudne i apatyczne wydarzenia przeradzają się w wartką akcję powodując że ostatnie... szesnaście odcinków obejrzałem jednym tchem. Ciągłe zwroty akcji szybko zmieniają domysły widza na temat przyszłych wydarzeń. Nie będę wiele zdradzał, powiem po prostu że jest na tym polu dobrze. Ocena: 9/10 Bohaterowie: Sama kreacja niektórych bohaterów jest średnio oryginalna. Okaleczony przez mafię bokser, dziewczynka widząca przyszłość, specjalizująca się w texhnolizie pani doktor która opuściła Wzgórze, młodzi członkowie gangu ulicznego, zarządca Organo, tajemniczy przybysz z powierzchni... Każda z tych postaci ma coś, co już kiedyś widziałem gdzieś indziej, ich podstawa nie jest szczególna. Rozbudowa tych postaci wraz z rozwojem fabuły przynosi natomiast wiele zaskoczeń. Z każdym kolejnym odcinkiem nabierałem wrażenia, że postacie określone są w charakterystyczny sposób, że nie muszą być całkiem oryginalne. Bohaterów których twarz można zapamiętać jest bardzo dużo, a niektórzy z nich dzięki zaskakującej akcji okazują się odgrywać rolę w dość nieoczekiwanych miejscach fabuły. Nie wiem co można jeszcze napisać, chyba tylko tyle że autorzy spisali się niewiele gorzej niż w Haibane Renmei. Ocena: 9/10 Obraz: Jedno można powiedzieć z pewnością: Tła są piękne. Brudne, ponure, zardzewiałe, zniszczone krajobrazy. Światło i cień tworzą powolny, senny, spokojny (paradoksalnie) klimat. Ciekawym zabiegiem jest w Texhnolyze krew - miewa różne odcienie. Do rysunku postaci nie mam absolutnie żadnych zastrzeżeń. Nie widać tutaj twarzy rysowanych w przerwie na papierosa bazgroląc ołówkiem po kartce na kolanie, jak w Hellsingu czy Dragonballu. Nie widać także pokracznych proporcji ciała jak w X (tv), gdzie bohaterowie mieli barki o szerokości równej długości swoich nóg. Bohaterowie różnią się od siebie całością wyglądu, nie tylko fryzurą, jak w Sailor Moon. Animacja natomiast jest dość płynna jak na taką produkcję, co oznacza duży wkład pracy autorów. I tak powinno być wszędzie. Ocena: 10/10 Dźwięk: Texhnolyze oglądałem w angielskiej wersji językowej, nagrania dubbingu dokonał bodajże Pioneer. Głosy podłożone były bardzo dobrze, oglądając miałem wrażenie że podczas nagrywania, oprócz długości kwestii, dla aktorów wyznacznikiem był ładunek emocjonalny wypowiedzi. Japończycy lepiej organizują dubbing swoich produktów niż amerykanie cudzych.Muzyka odgrywa całkiem ważną rolę, nie stara się być jednak ważniejsza od obrazu, pozostając cichym tłem. Jest bardzo dobrze dopasowana do akcji. Czasem brakuje jednak jakiegoś bardziej intensywnego motywu muzycznego, który pomógłby widzowi skojarzyć ze sobą jakieś wydarzenia, ale oprócz tego jest bardzo dobrze. Wielkią wadą strony muzycznej Texhnolyze jest oczywiście ending. Producenci anime mają to do siebie że lubią wstawiać obleśne piosnki jako endingi swoich serii. Są oczywiście wyjątki, jak kapitalne "Fly me to the moon and let me play among the stars", ale to zdaje się piosenka Armstronga*, japończycy natomiast nie za bardzo potrafią sobie z tym poradzić. Texhnolyze kończy się smętnym męskim (podobno) wokalem sepleniącym coś po japońsku, kończąc wers słowem "ti-shirtu". Nie zdołałem przesłuchać całości utworu. Ocena: 9/10 Ocena końcowa: 9/10 Szczerze mogę powiedzieć że polecam każdemu kto lubi science fiction. Nawet jeśli ktoś nie lubi anime, Texhnolyze może spokojnie obejrzeć z angielskim dubbingiem. Film ten pozbawiony jest wszelkich typowo japońskich głupot, wyciska natomiast to co najlepsze z inwencji autorów anime. Radośnie stwierdzam że dawno nie przyjąłem tak dużej dawki fabuły. Poza tym, jeśli koniec Evangeliona (nie ważne czy serii czy film End of Evangelion) określasz słowami "smutne", "dziwne" i "schiz", to obejrz Texhnolyze. Według mnie przebiło pod tym względem Evangeliona pod wieloma względami. *Nie jestem tego do końca pewien. [ Dodano: 2006-12-15, 06:10 ] Opening Texhnolyze: zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl sprzedamnadjeziorem.opx.pl