felici portal WITAJCIE! pragnę ogłosić, że rozpoczynamy głosowanie na najlepszy wiersz w 21 odsłonie zmagań poetyckich Można oddać swoje głosy na dwa wiersze. Głosowanie zakończy się za tydzień w niedzielę 6 Września o godzinie 22. Oto utwory, które biorą udział w konkursie: Burza Ołowiane chmury zawisły nad ziemią Ucichły ptasie śpiewy Naraz zrobiło się ciemno Już słychać pomruk gniewny -zapowiedź rzęsistej ulewy Burza pędzona wiatrem zbliża się bardzo prędko Błyska i grzmi groźnie jej pomruk niesie echo "P.S." Ciemność tytanów niebieskich Spuściła nadmiar światła pod Ziemię, unoszące się płatki gromu, Trzepot skrzydlatych śpiewów, W wodospadzie zimna woda, Koi moje zmysły dostrzegania, Uderzam równomiernie stopą Słyszę: chlapu chlap, gdzieś tam Krzewy szemrzą na niebie, Budzą się drzewa po korzenie, Świat wniebowstąpienia doznaje, A na niebie półokrąg kolaboruje, Daje naturze znak rozkwitu, Nadmiaru świecówek kolorów, Liście piszą po ciele - P.S. Na marmurowych deseniach, Nowa rzeka nurt utworzyła, Rykiem się obnażając skoczyła. Tak jak mówiła Lecąc szybowcem poznałem ją. Była jeszcze młoda, ale dorodna. Piękna chmura, w środku ciemniejsza, na bokach jasna i niespokojna, jak bita śmietana, mieszana niewidoczną łyżką. Miała styl i emanowała dziwną mocą. Kręcąc koła usłyszałem jak mruczała wierszem: Każda kropla wyparuje, kiedy słońce grzeje. Woda ciągle cyrkuluje, płynie lub się leje. Kiedy w parę zamieniona, trafi w me ramiona, ginie tu nieodwracalnie, bowiem ja to ona. To było niespodziewane i przerażające, ale przecież wyraźnie słyszałem, aż zadrżała mi dłoń na orczyku. Skierowałem szybowiec na lotnisko, lecz już nie mogłem jej uciec. Rosła w oczach, pęczniała, była wszędzie, jakby szukała mnie swymi mackami. Coraz bliższa ziemi, oderwała się od nieba, otwierając ogromny brzuch. Ocean wnętrzności runął kroplistymi strumieniami i była już tylko woda, pełno wody, tak jak mówiła moja wyobraźnia. Oberwanie chmury Ztęczonym niebem skończyło nieprzewidywalne -błyska zawisnąwszy pomiędzy drzewami rozdziera szaty przybytku i pajęcze sieci wśród skał płynąc potokami bólu i lawiną strachu potęgowanego - pomiędzy echem wszystko potrafi zdawać się ciszą a mnie zalało po szyję w sandałach zbyt ciasnych zieleniami blaknącymi w oparach nadziei i mgły rozklekotanej jak uciekające bociany ten czy tamten piorun na pół drzewo rozcinający miażdżący serce -chmury nasunęły myśl że nie tylko drzewa płaczą "Oberwanie chmury.." Ach! Czarne niebo jak w najgorszych snach aż drży ziemia powietrze ucieka zwierzęta chowają się do nor Trach! Czeluście piekielne tuż nad głowami trochę rozdarte między dobrem a złem wiszą Kap! Z nieba wodospad zaczyna ściekać rzeka cicha gwałtownie przybiera pozwala kamieniom wędrować między łąkami na których trawy chwytają krople swoimi wargami Och! Jak to dobrze przyrodzie wpaść w orzeźwiający mrok sączyć wodę z diabelskiego kufla niczym pijak pod sklepem i jego wódka Ech! Wiatr urządza sobie zawieje rozgania szybko całą imprezę alkohol wokół już się nie leje można by rzec szybko przyszło szybko poszło a co za dużo to nie zdrowo zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl sprzedamnadjeziorem.opx.pl